Biedt de crisis een kans van slagen voor nieuwe sponsormodellen?
Naast het verhaal van een glamour girl in foundation, stond mijn dag gisteren in het teken van sponsoring, social media en nieuwe verdienmodellen. Zodoende viel mijn oog vandaag op een artikel in SponsorTribune van april 2010 over ‘Unicef Open, de blauwdruk van een nieuw sponsormodel”. Een model waar uitgevers misschien iets van kunnen leren.
Ik vond de insteek van het model dusdanig origineel, dat ik hier kort even bij stil wil staan. Het nieuwe sponsormodel van Unicef Open is gebaseerd op een constructie dat Unicef de hoofdsponsor is, maar hier niets voor betaalt. Het geld wordt opgebracht door partners die hun naam willen verbinden aan Unicef, waarbij Sport for Development centraal staat. Onder dit programma van Unicef heeft ook FC Barcelona zijn naam aan Unicef verbonden, waarbij ook hier Unicef niets betaalt, sterker nog, ze krijgen geld van FC Barcelona.
Barre tijden in sponsorland noopt ook deze sector om innovatief te gaan denken. Deze nieuwe vorm van goede doelen sponsoring is een voorbeeld hoe je met bestaande partners tot vernieuwende samenwerkingsvormen kunt komen. In een markt waar de consument steeds ongrijpbaarder wordt en producten een steeds kortere levensduur hebben is samenwerken tussen bedrijven meer dan ooit een noodzaak geworden.
Bij uitgevers speelt een vergelijkbare kwestie; boekenomzetten lopen terug en multimediale producten moeten steeds sneller gelanceerd worden. Educatieve uitgevers gaan er bijvoorbeeld vanuit dat er nog altijd een complete methode opgeleverd moet worden. Maar wordt het niet eens tijd het proces onder de loep te nemen en onze rol als uitgever meer facilitator en organisator te laten zijn? Zoals Unicef in dit voorbeeld?
